دسته‌ای از ربات‌ها که به‌صورت گروهی به انجام کارها اقدام می‌کنند، می‌توانند فرصت جدیدی برای انسان باشند تا از نیروی کاری ماشین‌ها بهره‌برداری بهینه‌تری انجام داد.

محققان مرکز روبوتیک دانشگاه شفیلد در یک تحقیق مشترک پروژه ای به منظور برنامه ریزی یک گروه 40تایی از ربات ها ارائه کرده اند.

محققان معتقدند توانایی کنترل گروهی ربات ها در زمینه های بسیار گسترده ای از کاربردهای مختلف مانند کاربردهای نظامی و پزشکی می تواند مفید و سودمند باشد. آنها نشان داده اند گروهی از ربات ها قادر به انجام کارهای جذاب و حمل برخی وسایل به شکل ساده هستند.

ربات ها با جمع شدن دور یک شیء و کمک به یکدیگر توانستند یک شیء را روی سطحی صاف هل داده و جابه جا کنند. ربات ها همچنین می توانند بعد از متفرق شدن در داخل یک اتاق، دوباره دور هم جمع شده و به ترتیب اولویت یک دسته را تشکیل دهند.

دکتر رودریچ گراس، رئیس آزمایشگاه رباتیک طبیعی دپارتمان کنترل اتوماتیک و مهندسی سیستم ها در دانشگاه شفیلد می گوید: دسته ربات ها می توانند نقش مهمی در آینده میکروداروها به عنوان نانوبوت ها (ربات های بسیار ریز که یک میلیارد بار از قطر موی انسان باریک ترند) و به عنوان ابزاری برای درمان های غیرتهاجمی در انسان ایفا کنند.

در مقیاس بزرگ تر می توان از دسته ربات ها در بخش نظامی، عملیات جستجو و نجات یا تعامل با یکدیگر در مکان هایی که تردد انسان در آنجا غیرممکن بوده یا بسیار خطرناک است، استفاده کرد.

در صنایع هم از هنگ ربات ها می توان برای بهبود فرآیندهای تولید و افزایش ایمنی در محل کار استفاده کرد.

ترفندی که تیم محققان دانشگاه شفیلد برای کنترل گروهی ربات ها به کار برده اند به شکل فریبنده ای ساده به نظر می رسد.

به عنوان مثال اگر از ربات ها خواسته شود دور هم جمع شده و گروهی تشکیل دهند، لازمه اش این است که هر ربات بتواند تشخیص دهد آیا ربات دیگری در مقابل او قرار دارد یا خیر. اگر وجود داشت ربات پشت سر ربات مقابلش گرد یک مرکز جمع می شود. در غیراین صورت در دایره ای به شعاع بزرگ تر حرکت می کند تا ربات دیگری را پیدا کند.

دکتر گراس می گوید: ما در حال توسعه هوش مصنوعی برای کنترل ربات ها به روش های مختلف هستیم. نکته کلیدی اینجاست که حداقل اطلاعات مورد نیاز ربات برای انجام وظیفه اش را بدانیم. آگاهی از میزان اطلاعات مورد نیاز ربات مهم است چراکه ممکن است ربات به حافظه و حتی واحد پردازش نیازی نداشته باشد و بنابراین بتوان از این فناوری در ربات هایی با مقیاس نانو و به عنوان مثال در کاربردهای پزشکی استفاده کرد.